Ik neem jullie even mee terug in de tijd, het lijkt enorm lang geleden, maar vorig jaar november, je weet wel, toen we nog in restaurants aten. Toen we nog groepslessen volgden in drukke sportscholen. Elkaar knuffelden en met grote groepen tegelijk dansten in een hete club. Die tijd.
Nou, toen woonde ik in Utrecht. Toen werkte ik als manager bij SLA, en toen heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken. Ik vroeg een gesprek aan met mijn baas en vertelde dat ik ging stoppen: ik wilde voor mezelf gaan werken. In de wijn.
In december draaide ik mijn laatste diensten en nam ik afscheid van mijn geweldige team. Ik maakte een afspraak bij de kamer van koophandel en ik registreerde Wijn van Weringh.
Ik zou deels aan de slag in Wijncafé Lefebvre en verder zou ik aan de slag bij Chateau Amsterdam. Daarnaast zou ik op alle denkbare wijnfestivals aan de slag en stroomden de boekingen voor privéproeverijen binnen. Wat een succes!
Toen reisde ik in februari naar een vriendin die op Sicilië woont. Ik grapte nog een beetje omdat sommige mensen mondkapjes droegen op het vliegveld. Op Sicilië bezochten we wijngaarden en dronken we wijn in drukke bars. Niet wetende dat een week daarna alles anders zou zijn.
Eenmaal terug in Nederland ging het snel bergafwaarts. Ik hoef jullie niets uit te leggen. Als eerste werden alle festivals geschrapt: balen. Maar oké, ik heb gelukkig nog het Wijncafé en de proeverijen. Horeca dicht. Oké, gelukkig heb ik de proeverijen nog. Lockdown. Oké. Niet echt oké dus.
Ik ben terug naar mijn ouders gegaan in Annen, op de boerderij. Ik kreeg een puppy en ik teelde allemaal groenten in de kas. Ik leerde dat komkommers klimmen en hangen, dat je de bloemen van courgettes kunt eten, dat rode paprika’s eerst groen zijn en dat er heel snel bladluis op komt. Dat tomatenplanten enorm worden als je ze niet dieft en dat lieveheersbeestjes helpen om de bladluizen te bestrijden.
Ik maakte wijn die ontzettend vies smaakte en begon met het geven van wijncursussen toen het weer mocht in mei. Ik kwam er achter dat ik goed ben in lesgeven en enthousiasmeren. Ik raapte meer dan 2000 walnoten en reed veel paard.
Ik leerde daarnaast ook veel over mijzelf. Ik leerde dat de hormoonbehandeling tegen de bestrijding van endometriose voor mij zeer slecht heeft uitgepakt. Ik leerde dat dit mijn depressie in november heeft getriggerd.
Inmiddels is het opnieuw november en heb ik geleerd dat acceptatie van een depressie enorm helpt in het genezingsproces. Ik leerde dat je ook mét een depressie veel dingen kunt bereiken. Dat een depressie niet alleen inhoudt dat je je bed niet meer uit wilt en het niet meer ziet zitten. Ik leerde dat mijn depressie anders is dan het zwarte beeld dat ik van depressies had. Er bestaan zoveel verschillende varianten.
Ik voel nog steeds dat ik me schaam, ondanks dat rationeel te kunnen ontkrachten. Ik dacht dat het mij niet zou overkomen. Ik dacht dat de diagnose niet klopte omdat ik nog zoveel kon doen. Een bedrijfje had opgezet, heel goed vrolijke vlogs kan opnemen en kan doen alsof het goed gaat en niemand het aan mij ziet.
Ik leerde dat het helpt om het met andere mensen te delen. Dat de wekelijkse therapieën die ik al een jaar heb me helpen. Ik hoop dat het niet voelt alsof je tekort bent geschoten omdat je niet aan mij zag en ziet dat ik worstel met een depressie. Ik zag het zelf eerst ook niet. Maar nu wel. Het gaat nu beter met mij. Ik ben er nog niet, maar terwijl ik dit stuk schrijf besef ik me dat het écht beter met me gaat.
Misschien vraag je je af waarom ik het heb gedeeld. Ik denk omdat ik wil laten zien dat een depressie niet alleen zwart betekent. Het kan ook achter heel veel kleuren schuilgaan, en dat kan enorm eenzaam zijn omdat niemand het ziet. En deel ik het omdat ik open wil zijn over hoe het gaat, ik het enorm leuk vind dat jullie me volgen en ik het wel zo eerlijk vind om eerlijk te zijn 😉 En het lucht ook gewoon op trouwens.
Voor nu ga ik door met Wijn van Weringh, en hoop ik mijn Italië-droom te kunnen realiseren. Ik hoop dat jullie nog durven te komen, haha. Wees niet bang dat ik neerval. Dat zou dan komen door de wijn.
Ik ben dankbaar voor dit jaar.
